Wattpad

Hindi ako professional na writer. Pero hindi ko lang talaga maiwasang matuwa sa mga naging feedback ng mga naging readers ko sa Limerence. 

Noong una, katuwaan lang ang pagsusulat ko dito. Parang inintroduce lang sa akin ng mga classmates ko ang Wattpad tapos in-encourage nila ako na magsulat ng story dito. Hindi pa nga yung story line ng Limerence ang gagawin ko. Yung story na gagawin ko dapat yung pinapagawa pa ni Jelly na may love square ba iyon? Haha. Hindi ko na ie-elaborate yung kwento na iyon. 

Ayon, kaya ko lang ginawa yung post na ito ay dahil sa natuwa nga ako. Haha. Noong summer ko pa natapos ang story. Hindi man sila ang lahat na nakapagbasa, may silent readers din, gusto kong magpasalamat sa kanilang lahat. Kasi dahil sa kanila na-boost yung confidence ko na ipagpatuloy ko ang sinuslat ko. Dahil sa kagustuhan nilang ituloy ko ang mga chapters, tinutuloy ko na. May mga ilang ka-bangagan akong sinusulat, naki-ride naman sila. Masaya ako dahil naibahagi ko sa kanila ang kabangagan ko. Haha.

At syempre, hindi ako titigil sa pagsusulat. Hangga't may naiisip ako, ipagpapatuloy ko.

Sa totoo lang, kaya lang rin ako matagal na nag-absent sa Blogger ay dahil sa Wattpad. Haha. Yung "writing expertise" ko ay ibinuhos ko sa fiction at hindi sa kadaldalan ko sa buhay ko. 

Shinare ko lang yung Wattpad. Haha. Alam kong sikat na sikat naman ang Wattpad ngayon. Ewan ko lang yung mga nagba-Blogger aware sa Wattpad. Haha. Ano ba? Wala atang sense ang post na 'to. Bahala na si Thor. Medyo mapurol ang blogging skills ko. Matagal na kong hindi nagba-blog. paulit-ulit?! Haha. O siya, hanggang sa susunod na post.